uzun upuzun bir aradan sonra tekrar burdayım.yeni yeni herşeyi yoluna koyuyorum.duru kız bir geldi pir geldi.hamilelik doğum ve asıl önemlisi doğum sonrası başlayan hızlı tempo.günler şimşek hızında geçiyor.7.ayımıza geldik bile.duru bebek de ablası damla gibi 17 haziran da dünyamıza merhaba dedi(tabi arada 3 yıl farkla).Ankaradan gelen annem ve kayınvalidem doğum sonrası 15 gün yanımızda kalıp sonrasında döndüler.kaldık mı 2 çocukla.feleğimiz şaştı.Damla kuzum da daha küçük.babamız izni boyunca evdeydi ama eee o da bitti.kaldım mı ortada.istanbuldaki ablam ara ara geliyor ama onun da ilgilenmesi gereken bir evi var.kısacası herkesin bir hayatı var.Allahım ben hata mı yaptım düşüncesi beynimi kemiriyor.damlayla eskisi gibi ilgilenememek içimi acıtıyor.sabahları damlaya kahvaltı yedirmeye çalışırken bir taraftan da duru hanımı emziriyorum.öğlen uykularını aynı saate denk getirmeye çalışıyorum.akşam babamız gelince biraz olsun rahatlıyorum fakat düşündük taşındık yok dedik böyle olmayacak.(depresyona girmeme ramak kalmıştı)bizim bir yardımcı bulmamız lazım.hemen kararı uygulamaya koyduk.ve o bildik şirketlerin biriyle yaptığımız görüşme sonucu türkmenistan uyruklu bir yatılı bakıcı ablamız oldu.ilk başta çok tereddüt etmiştim nasıl olacak, evde yabancı birinin varlığına alışabilir miyiz,çocuklar alışabilir mi(yani özellikle Damla alışabilir mi), diye ama şimdi ne kadar doğru bir karar verdiğimi çok daha iyi anlıyorum.şu an ikinci yardımcımız bizde.ilki de çok iyiydi fakat annesi rahatsızlanınca apar topar dönmek zorunda kaldı memleketine.ilki bekardı(nişanlıydı), ikinci ablamız ise evli ve bir kız çocuk annesi.kızı türkmenistan da.ailesini bırakıp gelmiş buralara çalışmaya.çünkü kendi ülkelerinde iyi bir kazançları yok maalesef.ben bu arada hala evdeyim.doğum sonrası izinlerimi kullanıp ücretsiz izne ayrıldım.Duru biraz daha büyüsün istiyorum.işe başlamaya yakın bir zamanda da Damla kuzumu kreşe vermeyi düşünüyoruz.kreş konusu da şimdiden beni germeye başladı.nasıl olur,alışabilir mi,neresi olur falan filan...(önerileri olan varsa lütfen yazsın.anadolu yakası fenerbahçe ve civarı).her neyse şimdilik herşey yolunda Allahıma şükür.Damlanın kıskançlıkları dışında tabi.kuzucuğum kardeşini kıskanıyor.onu emzirmemi bile istemiyor bazen.mama sandalyesine oturuyor.yatağına çıkıyor.oyuncaklarını paylaşmak istemiyor.ahhh bu kıskançlık.neler yaptırıyor kuzuma.çok doğal biliyorum dengeleri korumaya çalışıyoruz ama onun için çok üzülüyorum.ama bu bir süreç ve bu süreci inşallah kazasız belasız atlatacağız.haaaa bu arada bloglara henüz uğrayamadım ama umarım herkes iyidir.gezmeye başlayınca göreceğim bakalım.şimdilik benden bu kadar...hoşcakalın....
